معماری پیشنهادی مبتنی بر اینترنت اشیاء و سیستم های توصیه گر برای هوشمند سازی شهر تهران
مریم حاجی شاه کرم، شهریار محمدی
دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی
چکیده:
امروزه نیازها در شهرها بسیار پیچیده شده‌اند و شهرها به هوشمندسازی نیازمند هستند. این پیچیدگی از یک طرف، عمدتاً" به‌خاطر ارتباطات زیادی است که بین سیستم‌های مختلفی مانند حمل و نقل، شبکه‌های ارتباطی، و سیستم‌های تجاری وجود دارد و از طرف دیگر، به‌خاطر شهروندانی است که با همه این سیستم‌ها در ارتباط هستند. همچنین، فرایند هماهنگ‌سازی سریع شهرها با فناوری‌های نوین، به‌صورتی سریع و کارا نیز به‌نوبه خود تأثیر بسزایی در این پیچیدگی دارد. در این راستا، یکی از مهم‌ترین نیازها در برنامه‌ریزی برای هوشمندسازی یک شهر، استفاده بهینه از فناوری اطلاعات و ارتباطات است. پس، برای پیاده‌سازی یک شهر هوشمند نیاز به تعریفی واضح و دقیق از آن داریم. درک هرچه بهتر مفاهیم مورد نظر در شهر هوشمند باعث پیاده‌سازی و ارزیابی بهتر حوزه‌های درگیر همچون «محیط زیرساخت» و «محیط سرویس‌دهی» می‌گردد. تحقیقات زیادی در رابطه با شهر هوشمند انجام شده است، اما هیچ‌کدام بر مبنای سیستم‌های توصیه‌گر و جمع‌سپاری به معماری مشخصی نرسیده‌اند. این تحقیق، به‌منظور هوشمندسازی شهر تهران صورت گرفته است. پس از بررسی ادبیات موضوع و ارائه تعاریف گوناگون، در ابتدا به بررسی ۲۰ شهر هوشمند مطرح در سطح جهان پرداخته شده و سپس، تعریفی از شهر هوشمند برای شهر تهران ارائه می‌گردد. در این تعریف از اینترنت اشیا به‌صورتی کاربردی استفاده شده است. در ادامه، پس از بررسی معماری‌های گوناگون بر اساس شاخص‌های به‌دست‌آمده از ادبیات تحقیق، معماری پیشنهادی ارائه می‌شود. در این معماری، پنج لایه زیرساخت‌ها، جمع‌آوری داده‌ها، مدیریت و پردازش داده‌ها، خدمات و برنامه‌های کاربردی پیش‌بینی شده‌اند. سپس، اجزا هر لایه به‌طور مشروح توضیح داده شده است. در نهایت، این تحقیق به این نتیجه رسید که با ایجاد نوآوری در معماری‌های متداول به‌وسیله بهره‌گیری از ایده‌های «جمع‌سپاری» و «سیستم‌های توصیه‌گر» می‌توان باعث بهبود در سیستم حمل و نقل هوشمند، سیستم‌های مدیریت انرژی هوشمند و خانه‌های هوشمند در حوزه شهر هوشمند شد.
واژه‌های کلیدی: هوشمندسازی، شهرهوشمند، اینترنتاشیاء، جمع سپاری
