ماهیت راهبردی طرح
طرح ساماندهی و توسعه دانشگاه تهران و دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی تهران ابتدا در دولت سازندگی مطرح و کلیات و محدوده طرح به تصویب رسید. در سال ۱۳۸۲ با تصویب هیأت وزیران منابع مالی اولیه طرح تأمین شد و به واسطه آن تا حد زیادی به اهداف خود در بخش تملک اراضی دست یافت، اما از سال ۱۳۸۴ تا ۱۳۹۲ (با روی کار آمدن دولت نهم و دهم) روند کندی را پیش گرفت و از سال ۱۳۹۳ باهدف توسعه فضاهای آموزشی، پژوهشی و فناوری و تأکید بر همکاری متقابل میان شهر و دانشگاه در راستای ایجاد دانشگاهی کارآفرین، سبز و هوشمند دوباره احیا شد و از سال ۱۳۹۴ با ایده جدید، ایجاد شهر دانش روح تازه‌ای گرفت و با شتاب هر چه بیشتر در حال پیگیری است. اجرای این طرح به‌نوعی مسئولیت‌پذیری دو دانشگاه نسبت به جامعه را نشان می‌دهد. درواقع از امکانات ایجادشده با کمک این طرح جهت هویت بخشی به‌کلان‌شهر تهران به‌عنوان شهر دانش بهره گرفته می‌شود.
استراتژی این طرح دستیابی به توسعه پایدار در ابعاد مختلف اجتماعی، زیست‌محیطی و اقتصادی است که دربردارنده گذار از جامعه صنعتی به جامعه دانش‌بنیان، افزایش و ارتقای سطح استانداردها در زمینه‌های آموزش، پژوهش و ضرورت رساندن دانشگاه‌ها به سطح مطلوبی از استانداردهای جهانی است. از دیگر اهداف این طرح، تأمین نیاز جامعه به نیروی انسانی کارآمد و کارآفرین، ایجاد فضای کارآفرینی جهت قرار گرفتن دانش به‌عنوان مهم‌ترین منبع تولید ثروت، ایجاد اشتغال پایدار دانش‌بنیان با هزینه تمام شده کمتر از اشتغال‌زایی در بخش صنعت، و بازنگری در مراکز علمی و پژوهشی بر اساس نیازهای جامعه است.
اهداف توسعه طرح شهر دانش، دربردارنده تربیت نیروی انسانی متخصص، خلاق و کارآمد و اثربخش در داخل و خارج از کشور، تولید دانش و فن‌آوری‌های جدید و پیشبرد مرزهای آن در سطح جهانی، انتقال دانش و اشاعه و نشر آن در داخل و خارج کشور، پاسخگویی به نیازهای جامعه از طریق به‌کارگیری علوم و فن‌آوری‌های نوین، توسعه فرهنگ علمی کشور به‌عنوان زیرساخت دستیابی به اهداف موردنظر، توسعه زبان و ادبیات فارسی در دیگر کشورها، ارتقا سطح کیفی فضاهای آموزشی، پژوهشی و خدماتی، تعامل مردم و دانشگاه با ایجاد ارتباط بهتر دانشگاه با فضاهای پیرامون آن و در نهایت رونق‌بخشی به فضای شهر ی با کمک ایجاد مکان‌های قابل استفاده در اجتماعات مردمی است.
رسیدن به استاندارهای سرانه آموزشی، پژوهشی و فناوری در حد استانداردهای جهانی از دیگر اهداف طرح است که این شاخص‌ها در حال حاضر در حد متوسط بوده و از استانداردهای بین‌المللی دانشگاه‌های معتبر فاصله جدی دارد.
با استقرار شرکت‌های دانش‌بنیان در فضای جدید، حلقه کمرنگ ارتباط صنعت و دانشگاه که در کشور وضعیت چندان درخشانی ندارد، با اجرای این طرح تقویت می‌شود. همچنین با گسترش این شرکت‌ها کارآفرینی و اشتغال افزایش می‌یابد و فرصت‌های بیشتری برای جذب، حفظ و نگهداشت نخبگان از میان دانش‌آموختگان دانشجویان، و اعضای هیأت علمی به وجود می‌آورد. به‌علاوه، تعامل اساتید و دانشجویان در این بستر جدید با گسترش همکاری‌های علمی، تحقیقاتی و تجاری بازتعریف می‌شود و توجه به مسئله محوری از طریق شرکت‌های دانش‌بنیان، به کاهش و حذف تخلفات علمی به‌ویژه در نگارش مقالات غیر اثربخش و غیرکاربردی کمک می‌کند. همچنین، دادن فرصت به دانشجویان و اعضای هیأت علمی برای ثبت ایده‌ها و مالکیت فکری‌شان نیز در قالب استقرار شرکت‌های دانش‌بنیان در طرح، نمود دیگری از احیای حقوق مالکان فکری در دانشگاه است.
از سوی دیگر با توجه به تأکیدات نظام در حوزه اقتصاد دانش‌بنیان که پایه اقتصاد مقاومتی است ضرورت ورود دانشگاه تهران به‌عنوان دانشگاه مادر کشور که نماد آموزش عالی کشور نامیده شده و باید به دانشگاهی کارآفرین، سبز و هوشمند به‌عنوان شهر دانش تبدیل شود در این عصر اجتناب‌ناپذیر بوده لذا ایجاد تمهیدات و فضای مناسب این امر به‌عنوان پارک‌های علم و فناوری ضرورتی انکارناپذیر است.
طرح محدوده پردیس مرکزی که در وضع موجود دارای مساحتی بالغ بر ۲۱ هکتار بوده، بر اساس مصوبه سال ۱۳۸۴ شورای عالی معماری و شهرسازی، به حدود ۵۲ هکتار درون محدوده‌ای منتهی به بلوار کشاورز در شمال، خیابان وصال در شرق، خیابان کارگر در غرب و خیابان انقلاب در جنوب افزایش می‌یابد که در حال حاضر حدود ۶۵ درصد از این هدف‌گذاری حاصل گردیده است.